Zrozumienie przypadku ablacyjnego i ablauta w języku

Ablat to termin gramatyczny odnoszący się do rodzaju przypadku lub formy wyrazu używanej w niektórych językach, w tym w języku niemieckim i łacinie. W tych językach przypadek ablacyjny jest używany do wskazania środków, za pomocą których wykonywana jest czynność albo punktu początkowego lub docelowego czynności.

W języku niemieckim przypadek ablacyjny jest zwykle używany po niektórych czasownikach, takich jak „gehen” ( iść) lub „kommen” (przyjść), aby wskazać kierunek ruchu lub punkt początkowy akcji. Na przykład:

* Ich gehe nach Hause. (Idę do domu.)
* Er kommt aus Berlin. (Pochodzi z Berlina.)…
W łacinie przypadek ablacyjny był używany do wskazania środków, za pomocą których wykonywana jest czynność, albo punktu wyjścia lub przybycia czynności. Używano go również do wskazania przedmiotu przyimka. Na przykład:

* Agamus pecuniam. (Kupujmy pieniądze.)
* Ego amo libros. (Uwielbiam książki.)… Termin „ablaut” pochodzi od łacińskiego słowa „ablatum”, które oznacza „porwany”. Służy do opisania zmiany brzmienia występującej w niektórych językach, w tym w języku niemieckim i angielskim, gdzie praindoeuropejskie *b- staje się w pewnych kontekstach *p- lub *t-. Ta zmiana brzmienia znana jest jako Prawo Grimma. Na przykład w języku niemieckim słowo „ojciec” (Vater) pochodzi od praindoeuropejskiego rdzenia *ph2ter-, który po łacinie zmienił się na *pater-, a po niemiecku *vater- . Ta zmiana jest przykładem ablauta.