Zrozumienie znaczenia Ecclesia w Nowym Testamencie

Ecclesia to greckie słowo, które oznacza „powołani” lub „zgromadzenie”. W Nowym Testamencie odnosi się ono do wspólnoty wierzących, którzy zostali powołani ze świata i zebrani przez Boga, aby oddawać Mu cześć i służyć Jego celom. Słowo „ecclesia” pochodzi od czasownika „ekkaleo”, co oznacza „wołać”. W kontekście Nowego Testamentu określa ono proces, poprzez który Bóg powołuje jednostki ze świata i wprowadza je do wspólnoty wiary. Wspólnota ta jest następnie nazywana „eklezją” lub „zgromadzeniem”. W Nowym Testamencie termin „eklezja” jest używany w odniesieniu do wczesnych wspólnot chrześcijańskich, które powstały po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Wspólnoty te składały się z osób, które odpowiedziały na wezwanie Boga i zostały wprowadzone w relację z Nim poprzez wiarę w Jezusa. Gromadzili się razem, aby oddawać cześć Bogu, mieć społeczność i służyć, a byli prowadzeni przez przywódców wybranych przez Ducha Świętego, aby zapewniali duchowy nadzór i przewodnictwo. Dziś termin „eklezja” jest nadal używany w odniesieniu do wspólnoty wierzących, którzy zostali powołani ze świata i zebrani przez Boga. Często używa się go zamiennie ze słowem „kościół”, chociaż niektórzy chrześcijanie wolą używać terminu „eklezja”, aby podkreślić fakt, że wspólnota wierzących to nie tylko budynek czy organizacja, ale żywy, oddychający organizm jednostek, które zostali powołani ze świata i doprowadzeni do relacji z Bogiem.