Amoritler: Kenan'ın Güçlü ve Sayısız Halkı

Amoritçe (İbranice: עמוריתיש, romanlaştırılmış: Amoritler), İsraillilerin toprağı fethi döneminde Kenan topraklarında yaşayan bir grup halkı ifade etmek için İbranice İncil'de kullanılan bir terimdir. Terim, İbranice "halk" veya "ulus" anlamına gelen "amor" sözcüğünden ve soyundan gelenleri veya takipçilerini belirten "-ite" son ekinden türetilmiştir.

Amoritlerden ilk olarak İncil'de Yaratılış 15:16'da bahsedilir. Tanrı İbrahim'e şöyle diyor: "Ülkede yaşayan Amorit uluslarını senin soyuna boyun eğdireceğim." Daha sonra Tesniye 20:17'de İsrailoğullarına Amorlulardan korkmamaları emredilir, çünkü Tanrı bu toprakları onlara miras olarak vermiştir. Hevron, Debir ve Horma bölgeleri (Yeşu 10:5-6). Savaştaki becerileri ve demir silahlara sahip olmalarıyla biliniyorlardı (Hakimler 14:19). Amorlular aynı zamanda Baal ve Anat da dahil olmak üzere çeşitli tanrı ve tanrıçalara tapınmayla ilişkilendiriliyorlardı (Yargıçlar 14:2-3).

İsrailliler sonunda Yeşu kitabında anlatıldığı gibi bir dizi askeri kampanyayla Amorluları mağlup ettiler. Ancak Amoritler, Kenan topraklarında ayrı bir etnik grup olarak varlığını sürdürdüler ve onların soyundan gelenler daha sonraki kutsal kitap metinlerinde bahsediliyor (örneğin, 1 Samuel 7:14, 2 Samuel 10:6-8).

Genel olarak Amoritler, eski İsrail tarihinde ve İbranice İncil'in oluşumunda önemli rol oynayan önemli bir halk grubu.