Apollinarianizmi Anlamak: Kristolojik Bir Sapkınlık

Apollinarianizm, 4. yüzyılda Laodikya piskoposu Apollinarius tarafından geliştirilen bir Kristolojik doktrindir. Bu doktrine göre, İsa Mesih'in içinde ilahi bir Logos veya akıl vardı, ancak insan ruhu veya ruhu yoktu. Bu görüşün, Nasturilik ve Monofizitizm'in aşırılıkları arasında bir orta yol olduğu düşünülüyordu.

Apollinarius, Mesih'in hem tamamen Tanrı hem de tamamen insan olduğundan, biri ilahi ve diğeri insan olmak üzere iki doğası olduğunu, ancak yalnızca tek bir hipostaz veya kişi olduğunu savundu. İlahi Logos, insan doğasını yöneten ve yönlendiren daha yüksek doğaydı. Bu görüş, iki tabiatın ayrılığını vurgulayan Nestorianizm ile bunları tek bir tabiatta birleştirme eğiliminde olan Monofizitizm'in hatalarından kaçınmanın bir yolu olarak görülüyordu. Mesih'in doğasının insani yönü. Ortodoks Kilisesi sonuçta Apollinarianizm'i bir sapkınlık olarak reddetti çünkü Mesih'in tüm insanlığını reddetti, Latin Kilisesi ise Mesih'in tam tanrısallığını reddettiği için onu reddetti. herhangi bir Hıristiyan mezhebi. Bununla birlikte, farklı mezheplerin ve teologların Mesih'in doğası ve misyonunun farklı yönlerini vurgulamasıyla Kristoloji konusundaki tartışma, Hıristiyan teolojisinde önemli bir konu olmaya devam ediyor.