Merkeziyetçilik ve Merkezi Olmayanlık: Her Siyasi Sistemin Artılarını ve Eksilerini Anlamak

Merkeziyetçilik, gücün veya otoritenin hükümet, kuruluş veya birey gibi tek bir varlıkta yoğunlaşmasını ifade eder. Siyasi sistemler bağlamında merkeziyetçilik, karar alma yetkisinin hükümetin çeşitli düzeyleri veya kurumları arasında dağıtılması yerine merkezde yoğunlaşması gerektiği fikrini ifade eder.

Merkezciler, bu yaklaşımın daha verimli ve etkili olduğuna inanıyor çünkü Daha hızlı karar alma ve zorluklara daha koordineli yanıt verme olanağı sağlar. Ancak eleştirmenler, merkeziyetçiliğin hesap verebilirlik eksikliğine, yolsuzluğa ve yerel özerklik ve çeşitliliğin bastırılmasına yol açabileceğini savunuyorlar.

Siyaset biliminde, aşağıdakiler dahil olmak üzere farklı merkeziyetçilik türleri vardır:

1. Güçlü merkeziyetçilik: Güçlü bir merkezi hükümet gibi, gücün tek bir varlıkta toplandığı sistemi ifade eder.
2. Zayıf merkeziyetçilik: Bu, gücün yönetimin çeşitli düzeyleri arasında dağıtıldığı ancak merkezi hükümetin hâlâ önemli yetki ve nüfuza sahip olduğu bir sistemi ifade eder.
3. Ademi merkeziyetçilik: Bu, merkezi otoritenin çok az olduğu veya hiç olmadığı, gücün hükümet ve kurumların çeşitli düzeyleri arasında dağıtıldığı bir sistemi ifade eder. Ademi merkeziyetçilik, gücün ve karar alma yetkisinin çeşitli düzeylerde hükümet ve kurumlar arasında dağıtılmasını savunur.