Peste'nin (Kara Ölüm) Orta Çağ Avrupa'sındaki Yıkıcı Etkisi

Kara Ölüm olarak da bilinen Peste, 14. yüzyılda Avrupa'yı harap eden bir salgındı. Buna, kemirgenlerle beslenen enfekte pirelerin ısırıkları yoluyla insanlara bulaşan Yersinia pestis bakterisi neden oldu. Hastalık ateşe, kusmaya ve kasık, koltuk altı ve boyundaki lenf düğümlerinde veya "hıyarcıklarda" ağrılı şişmeye neden oldu.

Peste son derece bulaşıcıydı ve Avrupa'ya hızla yayıldı ve tahminen 75 ila 200 milyon veya daha fazla kişinin ölümüne neden oldu. Bazı bölgelerde nüfusun `'ı. Pandeminin toplum üzerinde derin bir etkisi oldu; yaygın ekonomik ve sosyal bozulmaya yol açtı, ayrıca tıp uygulamalarında ve insanların hastalıkların nedenlerini anlama biçiminde önemli değişikliklere yol açtı.

Kara Ölüm, diğer adıyla, ilk kez tanımlandı. 1347 yılında Avrupa'da ortaya çıktı ve 1350'li yıllara kadar kıtayı etkilemeye devam etti. Pandeminin Avrupa'ya, hastalığın yüzyıllardır mevcut olduğu Asya ile olan ticaret yolları aracılığıyla ulaştığına inanılıyor. Veba, önümüzdeki birkaç yüzyıl boyunca periyodik olarak Avrupa'ya geri döndü ve daha küçük salgınlara neden oldu, ancak bir daha asla orijinal salgınla aynı ölçeğe ulaşamadı.

Peste, lenf düğümlerinin karakteristik şişmesi nedeniyle "Hıyarcıklı Veba" olarak da biliniyor veya " Buboes" birçok durumda meydana geldi. Günümüzde hastalık dünyanın bazı bölgelerinde, özellikle de kemirgenlerle beslenen enfekte pireler tarafından bulaştığı Afrika ve Asya'da hala mevcuttur. Ancak modern antibiyotikler ve halk sağlığı önlemleri, onu Orta Çağ'dakinden çok daha az ölümcül hale getirdi.