การกักขังคืออะไร?
การกักขังหมายถึงการกักขังหรือกักขังบุคคลไว้ในสถานที่โดยมิชอบ มักเพื่อการสอบสวนหรือการสอบสวน ซึ่งสามารถทำได้โดยหน่วยงานบังคับใช้กฎหมาย เช่น เจ้าหน้าที่ตำรวจหรือเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง และอาจเกี่ยวข้องกับการควบคุมตัวหรือการกักขัง การกักขังมักใช้เป็นมาตรการชั่วคราวเพื่อป้องกันไม่ให้บุคคลออกจากสถานที่หรือรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับพวกเขา
ตัวอย่างของการกักขังได้แก่:
1 ตำรวจควบคุมตัวผู้ต้องสงสัยในระหว่างการสอบสวน
2. เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองควบคุมตัวผู้เดินทางเพื่อสอบสวนเพิ่มเติม 3. เจ้าหน้าที่ตระเวนชายแดนควบคุมตัวบุคคลที่พยายามจะข้ามพรมแดนอย่างผิดกฎหมาย
4 ผู้อำนวยการโรงเรียนกักขังนักเรียนที่ฝ่าฝืนกฎของโรงเรียน
5. แพทย์กักขังผู้ป่วยเพื่อการสังเกตหรือการรักษา สิ่งสำคัญคือต้องทราบว่าการกักขังควรทำตามกฎหมายและเคารพในสิทธิของแต่ละบุคคล มันไม่เหมือนกับการจับกุมซึ่งเกี่ยวข้องกับการจับกุมบุคคลเข้าควบคุมตัวและตั้งข้อหาก่ออาชญากรรม
การยึดหมายถึงการครอบครองบางสิ่งบางอย่าง ซึ่งโดยทั่วไปคือทรัพย์สินหรือทรัพย์สิน และถือครองไว้จนกว่าหนี้หรือภาระผูกพันจะบรรลุผล มักใช้เป็นวิธีบังคับชำระหนี้หรือปฏิบัติตามข้อผูกพันทางกฎหมาย ตัวอย่างเช่น หากมีคนเป็นหนี้ธนาคาร ธนาคารอาจยึดทรัพย์สินของบุคคลนั้น เช่น รถยนต์หรือบ้าน และยึดไว้จนกว่า หนี้ได้รับการชำระแล้ว ในทำนองเดียวกัน หากพบว่ามีผู้กระทำความผิดทางอาญา ศาลอาจยึดทรัพย์สินของตนเป็นการลงโทษ นอกจากนี้ การยึดยังหมายถึงการครอบครองสิ่งของที่ถูกละทิ้งหรือทิ้งไว้ เช่น สัตว์เลี้ยงที่สูญหายหรือ ยานพาหนะที่ไม่มีการอ้างสิทธิ์ ในกรณีนี้ สิ่งของนั้นจะถูกถือไว้จนกว่าเจ้าของจะออกมาอ้างสิทธิ์ โดยรวมแล้ว การยึดเป็นกระบวนการทางกฎหมายที่อนุญาตให้มีการครอบครองทรัพย์สินหรือทรัพย์สินชั่วคราวเพื่อชำระหนี้หรือภาระผูกพัน หรือยึดถือบางสิ่งบางอย่าง ที่ถูกทิ้งร้าง