การค้นพบ Ladino: ภาษาที่แตกต่างพร้อมประวัติศาสตร์อันยาวนาน
Ladino (หรือเรียกอีกอย่างว่า Juaish- Espanyol หรือ Juezo-Espanhol) เป็นภาษาที่พูดโดยชาวยิวดิก ซึ่งส่วนใหญ่ใช้ในประเทศตุรกี กรีซ และคาบสมุทรบอลข่าน เป็นรูปแบบหนึ่งของภาษาสเปนแบบจูเดโอที่พัฒนามาจากภาษาสเปนที่ชาวยิวพูดซึ่งถูกไล่ออกจากสเปนในปี ค.ศ. 1492 และไปตั้งรกรากในส่วนอื่น ๆ ของโลก ลาดิโนมีรากฐานมาจากภาษาสเปนยุคกลาง แต่ได้รับอิทธิพลจากภาษาอื่น ๆ เช่น เช่น ตุรกี กรีก และฮีบรู นอกจากนี้ยังได้รับการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญเมื่อเวลาผ่านไปเนื่องจากการอพยพของชาวยิวดิกไปยังภูมิภาคต่างๆ ลาดิโนไม่ใช่ภาษาถิ่นของภาษาสเปน แต่เป็นภาษาที่แตกต่างซึ่งมีไวยากรณ์ คำศัพท์ และการออกเสียงของตัวเอง อย่างไรก็ตาม มีความคล้ายคลึงกันหลายประการกับภาษาสเปน และผู้พูดภาษาหนึ่งมักจะเข้าใจอีกภาษาหนึ่งได้ ต่อไปนี้เป็นคุณลักษณะที่สำคัญบางประการของ Ladino:
1 ไวยากรณ์: Ladino มีระบบการผันกริยาที่ซับซ้อน โดยมีความผิดปกติและข้อยกเว้นหลายประการ นอกจากนี้ยังใช้โครงสร้างทางไวยากรณ์เช่นเดียวกับภาษาสเปน เช่น การใช้อารมณ์เสริม
2 คำศัพท์: คำศัพท์ Ladino มาจากภาษาสเปนยุคกลางเป็นหลัก แต่ได้รับอิทธิพลมาจากภาษาอื่นๆ เช่น ตุรกี กรีก และฮีบรู นอกจากนี้ยังมีคำยืมหลายคำจากภาษาท้องถิ่นของภูมิภาคที่ชาวยิวดิกดิกตั้งรกรากอยู่
3 การออกเสียง: การออกเสียง Ladino โดดเด่นด้วยสำเนียงและน้ำเสียงที่โดดเด่นซึ่งแตกต่างจากภาษาสเปน มักถูกอธิบายว่ามีคุณภาพ "เพลง" หรือ "ดนตรี"
4 ภาษาถิ่น: ภาษา Ladino มีหลายภาษา โดยแต่ละภาษามีคุณสมบัติและรูปแบบเฉพาะตัวของตัวเอง ภาษาถิ่นหลักบางภาษา ได้แก่ ภาษาตุรกีลาดิโน ภาษากรีกลาดิโน และบอลข่านลาดิโน.
5 การใช้งาน: ในอดีต Ladino ถูกใช้เป็นภาษาพูดโดยชาวยิวดิกในชีวิตประจำวัน แต่ยังใช้ในวรรณคดี บทกวี และดนตรีด้วย ปัจจุบันนี้ใช้เป็นภาษาพิธีกรรมในชุมชนชาวยิวดิกดิกเป็นหลัก โดยรวมแล้ว Ladino เป็นภาษาที่มีเอกลักษณ์และน่าทึ่ง ซึ่งสะท้อนถึงมรดกทางวัฒนธรรมอันยาวนานของชาวยิวดิกดิก แม้ว่าการใช้งานจะลดลงในช่วงไม่กี่ศตวรรษที่ผ่านมา แต่ก็ยังคงเป็นส่วนสำคัญของอัตลักษณ์และประเพณีของชาวดิก
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
