การทำความเข้าใจการสื่อสารอวัจนภาษา: การถอดรหัสภาษากายและพฤติกรรม
การสื่อสารอวัจนภาษาหมายถึงกระบวนการถ่ายทอดข้อความโดยไม่ต้องใช้คำพูดหรือภาษา โดยเกี่ยวข้องกับการใช้การแสดงออกทางสีหน้า ภาษากาย ท่าทาง ท่าทาง น้ำเสียง และพฤติกรรมอื่นๆ เพื่อถ่ายทอดความหมายและเจตนา การสื่อสารอวัจนภาษาอาจเป็นได้ทั้งโดยตั้งใจและไม่ตั้งใจ และอาจส่งเสริมหรือขัดแย้งกับการสื่อสารด้วยวาจา ตัวอย่างของการสื่อสารด้วยอวัจนภาษาได้แก่:
1 การแสดงออกทางสีหน้า: การยิ้ม การขมวดคิ้ว หรือการเลิกคิ้วสามารถสื่อถึงอารมณ์และทัศนคติได้ 2. ภาษากาย: ท่าทาง ท่าทาง และการวางตำแหน่งร่างกายสามารถสื่อสารถึงความมั่นใจ ความเปิดกว้าง หรือการป้องกันตัวได้ 3. การสบตา: ระยะเวลาและความรุนแรงของการสบตาสามารถบ่งบอกถึงความสนใจ ความจริงใจ หรือการรุกราน
4 การสัมผัส: การสัมผัสสามารถสื่อถึงความสบายใจ การสนับสนุน หรือความใกล้ชิด แต่ก็สามารถตีความผิดหรือไม่เหมาะสมได้เช่นกัน
5 ความใกล้ชิด: การยืนใกล้หรือไกลจากใครบางคนสามารถส่งสัญญาณถึงความคุ้นเคยหรือระยะห่างได้ 6. ภาษาคู่ขนาน: น้ำเสียง ระดับเสียง ระดับเสียง และอัตราการพูดสามารถถ่ายทอดอารมณ์และทัศนคติได้
7 ความเงียบ: การหยุดชั่วคราวหรือความเงียบสามารถบ่งบอกถึงความรอบคอบ ความไม่แน่นอน หรือไม่เห็นด้วย การสื่อสารแบบอวัจนภาษามีความสำคัญเนื่องจากสามารถให้ข้อมูลอันมีคุณค่าที่ช่วยเสริมการสื่อสารด้วยวาจา นอกจากนี้ยังสามารถเปิดเผยได้มากกว่าการสื่อสารด้วยวาจา เนื่องจากผู้คนอาจมีแนวโน้มที่จะเปิดเผยความรู้สึกและความตั้งใจที่แท้จริงของตนผ่านสัญญาณอวัจนภาษา อย่างไรก็ตาม การสื่อสารอวัจนภาษายังสามารถคลุมเครือหรือตีความผิดได้ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสำคัญที่จะต้องตระหนักถึงความแตกต่างทางวัฒนธรรมและความแตกต่างของแต่ละบุคคลในการแสดงออกทางอวัจนภาษา
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
