การทำความเข้าใจความเฉื่อยในวิชาเคมี
ในวิชาเคมี ความเฉื่อยหมายถึงคุณสมบัติขององค์ประกอบหรือสารประกอบที่ทำให้ไม่เกิดปฏิกิริยาหรือทนทานต่อปฏิกิริยาเคมี กล่าวอีกนัยหนึ่ง สารเฉื่อยจะไม่ทำปฏิกิริยากับสารอื่นได้ง่าย เนื่องจากมีแนวโน้มต่ำที่จะสร้างพันธะกับอะตอมหรือโมเลกุลอื่นๆ
ความเฉื่อยอาจเกิดจากปัจจัยต่างๆ เช่น:
1 อิเล็กโทรเนกาติวีตี้: องค์ประกอบที่มีค่าอิเล็กโทรเนกาติวีตี้สูงมีแนวโน้มที่จะเฉื่อยมากกว่าเพราะพวกมันจับอิเล็กตรอนได้ดีกว่าและมีโอกาสน้อยที่จะสูญเสียพวกมันเพื่อสร้างพันธะ
2 รัศมีอะตอม: องค์ประกอบที่มีรัศมีอะตอมขนาดใหญ่จะเฉื่อยมากกว่าเนื่องจากมีระยะห่างระหว่างนิวเคลียสกับเวเลนซ์อิเล็กตรอนมากกว่า ทำให้อะตอมอื่นเข้าใกล้และสร้างพันธะได้ยากขึ้น3 พันธะ: องค์ประกอบบางชนิดมีพันธะโควาเลนต์ที่แข็งแกร่งซึ่งทำให้ทนทานต่อปฏิกิริยาเคมี ตัวอย่างเช่น พันธะคาร์บอน-คาร์บอนในโมเลกุล เช่น เพชรและกราไฟต์มีความแข็งแรงมากและยากที่จะแตกหัก
4 สิ่งกีดขวาง Steric: ขนาดและรูปร่างของโมเลกุลอาจส่งผลต่อความเฉื่อยของมันได้เช่นกัน หากโมเลกุลมีโครงสร้างขนาดใหญ่หรือแตกแขนง อะตอมอื่นอาจเข้าใกล้และสร้างพันธะได้ยากขึ้น โดยสรุป ความเฉื่อยเป็นคุณสมบัติของธาตุหรือสารประกอบที่ทำให้ทนทานต่อปฏิกิริยาเคมีเนื่องจากปัจจัยต่างๆ เช่น อิเลคโตรเนกาติวีตี้ รัศมีอะตอม พันธะ และสิ่งกีดขวางแบบสเตอริก
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
