การทำความเข้าใจความโลภ: การเคลื่อนไหวทางปรัชญาและเทววิทยา
Averroism เป็นขบวนการทางปรัชญาและเทววิทยาที่เกิดขึ้นในศตวรรษที่ 12 โดยหลักแล้วเกิดขึ้นในหมู่นักวิชาการมุสลิมในสเปนและแอฟริกาเหนือ มันถูกตั้งชื่อตาม Averroes (อิบนุ รัชด์) นักปรัชญาชาวสเปน-อาหรับที่พัฒนาแนวความคิดหลักๆ มากมาย Averroism พยายามที่จะประนีประนอมศรัทธาและเหตุผลโดยการโต้แย้งว่าความจริงทางศาสนาอาจได้มาจากการซักถามอย่างมีเหตุผลในโลกธรรมชาติ แทนที่จะเป็นเพียงจาก การเปิดเผยหรือประเพณี แนวทางนี้เรียกว่า "เทววิทยาแบบเหตุผลนิยม" และเน้นการใช้เหตุผลเชิงตรรกะและการโต้แย้งเชิงปรัชญาในการทำความเข้าใจหลักคำสอนทางศาสนา ลักษณะสำคัญบางประการของลัทธิ Averroism ได้แก่:
1 ความสามัคคีของความจริง: พวก Averroists เชื่อว่ามีความจริงที่เป็นสากลเพียงหนึ่งเดียวซึ่งรองรับทุกศาสนาและปรัชญา พวกเขาแย้งว่าความจริงนี้สามารถค้นพบได้ด้วยเหตุผลและการสังเกตของโลกธรรมชาติ
2 ความเป็นอันดับหนึ่งของเหตุผล: นักอนุรักษ์นิยมให้ความสำคัญกับพลังของเหตุผลของมนุษย์ในการทำความเข้าใจโลกและรับความจริงทางศาสนาจากโลก พวกเขาเชื่อว่าเหตุผลควรเป็นเครื่องมือหลักในการทำความเข้าใจหลักคำสอนทางศาสนา มากกว่าการเปิดเผยหรือประเพณี3 การปฏิเสธลัทธิทวินิยม: พวก Averroists ปฏิเสธแนวคิดเรื่องการแบ่งแยกพื้นฐานระหว่างวัตถุและอาณาจักรทางจิตวิญญาณ โดยโต้แย้งว่าทุกสิ่งเชื่อมโยงกันและเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นจริงที่เป็นหนึ่งเดียวและเป็นหนึ่งเดียว ความสำคัญของปรัชญา: นักอนุรักษ์นิยมเชื่อว่าปรัชญาเป็นเครื่องมือสำคัญในการทำความเข้าใจหลักคำสอนทางศาสนาและการใช้ชีวิตอย่างมีคุณธรรม พวกเขาแย้งว่าการซักถามเชิงปรัชญาอาจนำไปสู่ความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นเกี่ยวกับพระเจ้าและโลกธรรมชาติ5 การวิพากษ์วิจารณ์ผู้มีอำนาจตามประเพณี: พวก Averroists วิพากษ์วิจารณ์ผู้มีอำนาจทางศาสนาและความเชื่อตามจารีตประเพณี โดยอ้างว่าสิ่งเหล่านี้ควรได้รับการตรวจสอบและวิพากษ์วิจารณ์อย่างมีเหตุผล พวกเขาเชื่อว่าความจริงทางศาสนาควรตั้งอยู่บนเหตุผลและหลักฐาน มากกว่าศรัทธาหรือประเพณีที่ไร้เหตุผล โดยรวมแล้ว Averroism เป็นขบวนการทางปัญญาที่สำคัญที่พยายามประสานศรัทธาและเหตุผลเข้าด้วยกัน และเพื่อส่งเสริมแนวทางทางศาสนาที่มีเหตุผลและปรัชญามากขึ้น แนวคิดนี้ยังคงมีอิทธิพลต่อปรัชญาและเทววิทยาตะวันตกจนถึงทุกวันนี้