การทำความเข้าใจความไม่เป็นชาตินิยม: แนวทางที่ก้าวหน้าต่ออัตลักษณ์และการเป็นเจ้าของ
Nonnationalism หมายถึงการปฏิเสธลัทธิชาตินิยมและความเชื่อที่ว่าอัตลักษณ์และความภักดีของตนควรตั้งอยู่บนพื้นฐานของสิ่งอื่นที่ไม่ใช่ชาติ ผู้ที่ไม่ใช่ชาตินิยมอาจปฏิเสธแนวคิดเรื่องวัฒนธรรมหรืออัตลักษณ์ที่โดดเด่นและโดดเด่นในสังคม และแทนที่จะสนับสนุนให้การยอมรับและเฉลิมฉลองวัฒนธรรมและอัตลักษณ์ที่หลากหลาย พวกเขายังอาจแย้งว่าความภักดีต่อชาติหรือวัฒนธรรมใดประเทศหนึ่งไม่ใช่สิ่งเดียว หรือแม้แต่สิ่งที่สำคัญที่สุด ที่เป็นพื้นฐานสำหรับการเป็นเจ้าของและอัตลักษณ์ การไม่นับถือชาติสามารถมีได้หลายรูปแบบ และมักเกี่ยวข้องกับมุมมองทางการเมืองที่ก้าวหน้าหรือฝ่ายซ้าย ผู้ที่ไม่ใช่ชาตินิยมบางคนอาจสนับสนุนให้ประเทศที่มีอยู่แตกแยกและจัดตั้งหน่วยงานทางการเมืองใหม่ที่ครอบคลุมมากขึ้น คนอื่นๆ อาจแย้งว่าประเทศที่มีอยู่ควรได้รับการปฏิรูปให้เป็นประชาธิปไตยและครอบคลุมมากขึ้น ยังมีคนอื่นๆ อีกมากที่อาจปฏิเสธแนวคิดเรื่องรัฐชาติโดยสิ้นเชิง และกลับสนับสนุนแนวทางที่เป็นสากลหรือข้ามชาติมากขึ้นในด้านการเมืองและอัตลักษณ์ มนุษย์ไม่ได้ถูกกำหนดโดยสัญชาติของพวกเขา แต่ถูกกำหนดโดยความเป็นมนุษย์ร่วมกันของพวกเขา ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ลัทธิไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดได้รับความสนใจและการสนับสนุนมากขึ้น เนื่องจากผู้คนทั่วโลกตระหนักมากขึ้นถึงผลเสียของลัทธิชาตินิยม เช่น ความหวาดกลัวชาวต่างชาติ การเหยียดเชื้อชาติ และความขัดแย้ง
ลักษณะสำคัญบางประการของการไม่แบ่งแยกเชื้อชาติ ได้แก่:
1 การปฏิเสธลัทธิชาตินิยม: ผู้ที่ไม่ใช่ชาตินิยมปฏิเสธความคิดที่ว่าอัตลักษณ์และความภักดีของตนควรอยู่บนพื้นฐานของชาติ แต่พวกเขาโต้แย้งว่าอัตลักษณ์และความเป็นเจ้าของอาจขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายประการ เช่น วัฒนธรรม ศาสนา หรือค่านิยมที่มีร่วมกัน
2 เน้นความหลากหลายและการไม่แบ่งแยก: ผู้ที่ไม่ใช่ชาตินิยมมักสนับสนุนให้การยอมรับและเฉลิมฉลองวัฒนธรรมและอัตลักษณ์ที่หลากหลายภายในสังคม พวกเขาแย้งว่าสังคมที่ครอบคลุมและหลากหลายมากขึ้นคือสังคมที่แข็งแกร่งและมีสุขภาพดีขึ้น3. การวิพากษ์วิจารณ์วัฒนธรรมที่ครอบงำ: ผู้ที่ไม่ใช่ชาตินิยมอาจวิพากษ์วิจารณ์วัฒนธรรมและภาษาที่ครอบงำ โดยอ้างว่าสิ่งเหล่านี้สามารถนำมาใช้เพื่อทำให้คนชายขอบและกดขี่ชนกลุ่มน้อยได้ แต่พวกเขาสนับสนุนให้มีการยอมรับและเฉลิมฉลองวัฒนธรรมและอัตลักษณ์ทั้งหมด
4 การสนับสนุนแนวทางระดับโลกหรือข้ามชาติ: ผู้ที่ไม่ใช่ชาตินิยมบางคนแย้งว่ารัฐชาติที่มีอยู่นั้นมีข้อจำกัดมากเกินไป และจำเป็นต้องมีแนวทางการเมืองและอัตลักษณ์ที่เป็นสากลหรือข้ามชาติมากขึ้น พวกเขาอาจสนับสนุนการก่อตั้งสถาบันระหว่างประเทศใหม่ๆ หรือการปฏิรูปสถาบันที่มีอยู่เพื่อส่งเสริมความร่วมมือและความเข้าใจที่มากขึ้นระหว่างประเทศต่างๆ การปฏิเสธอุดมการณ์ชาตินิยม: ผู้ที่ไม่ใช่ชาตินิยมมักปฏิเสธอุดมการณ์ชาตินิยม เช่น อุดมการณ์ที่เน้นความสำคัญของเลือดและดิน หรือความเหนือกว่าของวัฒนธรรมหรือชาติของตนเอง แต่พวกเขาโต้แย้งว่าทุกคนเท่าเทียมกันและสมควรได้รับความเคารพและศักดิ์ศรี โดยไม่คำนึงถึงเชื้อชาติหรือภูมิหลัง