การทำความเข้าใจบรรทัดฐานในจริยธรรมและอื่น ๆ
โดยปกติหมายถึงการใช้บรรทัดฐานหรือมาตรฐานของพฤติกรรมเพื่อเป็นแนวทางในการตัดสินใจและประเมินการกระทำ ในทางจริยธรรม ความเป็นบรรทัดฐานมักใช้เพื่ออธิบายหลักการทางศีลธรรมหรือกฎเกณฑ์ที่ควบคุมพฤติกรรมของแต่ละบุคคลและตัดสินว่าอะไรถูกหรือผิด ในแง่นี้ ความเป็นบรรทัดฐานเป็นแนวคิดหลักในจริยธรรมด้าน deontological ซึ่งเน้นย้ำถึงความสำคัญของการปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ทางศีลธรรมและ หน้าที่โดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา จรรยาบรรณด้านทันตกรรมถือว่าการกระทำบางอย่างถูกหรือผิดโดยเนื้อแท้ และเป็นหน้าที่ของเราที่จะต้องปฏิบัติตามหลักศีลธรรมเหล่านี้ แม้ว่าการทำเช่นนั้นจะนำไปสู่ผลลัพธ์ด้านลบก็ตาม ตัวอย่างเช่น นักบำบัดด้านทันตกรรมอาจโต้แย้งว่าการโกหกนั้นผิดเสมอไป แม้ว่าการพูดความจริงจะก่อให้เกิดอันตรายหรือความไม่สะดวกแก่ผู้อื่นก็ตาม ทั้งนี้เนื่องจากการโกหกถูกมองว่าเป็นการละเมิดหลักศีลธรรมแห่งความซื่อสัตย์ ซึ่งถือเป็นความจริงและเป็นบรรทัดฐาน ในทางตรงกันข้าม จริยธรรมที่เป็นผลสืบเนื่องจัดลำดับความสำคัญของผลลัพธ์ของการกระทำมากกว่าการยึดมั่นในกฎเกณฑ์ทางศีลธรรม ผู้ที่เป็นผลสืบเนื่องให้เหตุผลว่าความถูกต้องหรือความผิดของการกระทำควรถูกกำหนดโดยผลที่ตามมา มากกว่าจากการยึดมั่นในหลักการทางศีลธรรม นอกจากนี้ บรรทัดฐานยังสามารถนำไปใช้กับด้านอื่นๆ นอกเหนือจากจริยธรรม เช่น กฎหมาย การเมือง และบรรทัดฐานทางสังคม ในบริบทเหล่านี้ ภาวะปกติหมายถึงมาตรฐานและความคาดหวังที่ควบคุมพฤติกรรมและกำหนดสิ่งที่ถือว่าเป็นที่ยอมรับหรือยอมรับไม่ได้



