การทำความเข้าใจภาษาย่อย: ประเภทและการใช้ประโยชน์
ภาษาย่อยคือภาษาต่างๆ ที่ใช้ในบริบทเฉพาะหรือโดยกลุ่มคนเฉพาะ เป็นรูปแบบภาษาที่จำกัดมากขึ้นซึ่งมักใช้เพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะ เช่น เพื่อสื่อสารกับผู้อื่นที่มีภูมิหลังเดียวกันหรือเพื่อปฏิบัติงานเฉพาะอย่าง ภาษาย่อยสามารถพบได้ในภาษาใดๆ ก็ตาม และสามารถแยกแยะได้จากรูปแบบมาตรฐานของภาษาด้วยคำศัพท์ ไวยากรณ์ และการออกเสียง
ตัวอย่างของภาษาย่อยได้แก่:
1 ศัพท์เฉพาะ: ภาษาเฉพาะที่ใช้ในสาขาหรือวิชาชีพเฉพาะ เช่น ศัพท์เฉพาะทางการแพทย์หรือศัพท์เฉพาะทางกฎหมาย
2 คำสแลง: ภาษาที่ไม่เป็นทางการที่ใช้โดยคนกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง เช่น คำแสลงของวัยรุ่น หรือ คำสแลงแก๊ง
3 ภาษาถิ่น: รูปแบบภูมิภาคของภาษาที่แตกต่างจากรูปแบบมาตรฐานของภาษา
4 พิดจิ้นและครีโอล: ภาษาประยุกต์ที่ใช้ในการสื่อสารระหว่างกลุ่มคนที่ไม่ได้ใช้ภาษาเดียวกัน
5 ภาษามือ: ภาษาที่ใช้ท่าทางมือและภาษากายในการสื่อสาร เช่น ภาษามืออเมริกัน (ASL) หรือภาษามืออังกฤษ (BSL)
6 ภาษาทางเทคนิค: ภาษาเฉพาะทางที่ใช้ในสาขาเฉพาะ เช่น การเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์หรือวิศวกรรม
7 ภาษาที่ล้าสมัย: ภาษาที่ไม่ได้พูดหรือใช้อีกต่อไป แต่อาจยังได้รับการศึกษาโดยนักประวัติศาสตร์หรือนักภาษาศาสตร์
8 ภาษาประดิษฐ์: ภาษาที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อจุดประสงค์เฉพาะ เช่น เอสเปรันโตหรือคลิงออน ภาษาย่อยอาจมีประโยชน์สำหรับวัตถุประสงค์ที่หลากหลาย เช่น การอำนวยความสะดวกในการสื่อสารภายในกลุ่มเฉพาะ หรือการอนุญาตให้ผู้คนแสดงออกในลักษณะที่เหมาะสมยิ่งขึ้น อย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้อาจเป็นสาเหตุของความสับสนหรือความเข้าใจผิดได้ หากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องไม่ได้กำหนดและเข้าใจอย่างชัดเจน
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
