การทำความเข้าใจไวยากรณ์: กฎของไวยากรณ์และความสำคัญ
ในภาษาศาสตร์ ไวยากรณ์เป็นคำที่ใช้อธิบายว่าประโยคหรือวลีสอดคล้องกับกฎไวยากรณ์หรือไม่ ประโยคไวยากรณ์เป็นประโยคที่เป็นไปตามกฎไวยากรณ์และถือว่ามีรูปแบบที่ดี ในทางกลับกัน ประโยคที่ไม่มีหลักไวยากรณ์คือประโยคที่ฝ่าฝืนกฎของไวยากรณ์และดังนั้นจึงถูกพิจารณาว่ามีรูปแบบที่ไม่ถูกต้อง
ไวยากรณ์มีแง่มุมต่างๆ มากมายที่อาจส่งผลต่อไวยากรณ์ของประโยค รวมถึง:
1 ลำดับคำ: ลำดับที่คำปรากฏในประโยคอาจส่งผลต่อไวยากรณ์ของประโยค ตัวอย่างเช่น ในภาษาอังกฤษ ประธานมักจะอยู่หน้ากริยา ในขณะที่ประธานมักจะอยู่หลังกริยา
2 กาลและแง่มุม: กาลและลักษณะของประโยคอาจส่งผลต่อไวยากรณ์ของประโยคด้วย ตัวอย่างเช่น ประโยคที่เขียนในกาลปัจจุบันอาจถือว่าไม่มีหลักไวยากรณ์หากใช้เพื่ออธิบายการกระทำที่เกิดขึ้นในอดีต
3 ข้อตกลง: ข้อตกลงระหว่างคำในประโยคอาจส่งผลต่อไวยากรณ์ของประโยคด้วย ตัวอย่างเช่น ในภาษาอังกฤษ ประธานและกริยาจะต้องเห็นด้วยเป็นตัวเลข (เอกพจน์หรือพหูพจน์)
4 รูปแบบคำ: รูปแบบของคำอาจส่งผลต่อไวยากรณ์ของคำด้วย ตัวอย่างเช่น คำนามจะต้องอยู่ในรูปแบบที่ถูกต้อง (เช่น เอกพจน์หรือพหูพจน์) จึงจะถือว่าเป็นไวยากรณ์
5 โครงสร้างประโยค: โครงสร้างของประโยคอาจส่งผลต่อไวยากรณ์ของประโยคด้วย ตัวอย่างเช่น ประโยคที่เขียนเป็นประโยคต่อเนื่องอาจถูกพิจารณาว่าไม่มีไวยากรณ์หากไม่มีเครื่องหมายวรรคตอนที่เหมาะสม โดยทั่วไปแล้ว กฎของไวยากรณ์ได้รับการออกแบบเพื่อให้แน่ใจว่าประโยคมีรูปแบบที่ดีและเข้าใจง่าย เมื่อประโยคมีไวยากรณ์ มีแนวโน้มที่จะชัดเจนและมีประสิทธิภาพในการถ่ายทอดความหมาย
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
