การสำรวจศิลปะหลังมรณกรรม: วิธีใหม่ในการจดจำและไว้อาลัย
คำว่า "หลังมรณกรรม" ถูกนำมาใช้เพื่ออธิบายศิลปะร่วมสมัยหลากหลายรูปแบบที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อความตายและการไว้ทุกข์ในรูปแบบที่สร้างสรรค์และมักไม่แสดงความเคารพ แนวทางปฏิบัติเหล่านี้อาจเกี่ยวข้องกับการใช้สื่อหรือรูปแบบที่แหวกแนว เช่น การแสดง วีดิโอ หรือโซเชียลมีเดีย เพื่อสำรวจอารมณ์และประสบการณ์ที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสีย
ธีมและกลยุทธ์ทั่วไปบางประการที่พบในศิลปะหลังการเสียชีวิต ได้แก่
1 ความขี้เล่นและความไม่เคารพ: ศิลปินหลังมรณกรรมหลายคนใช้อารมณ์ขันและความขี้เล่นเพื่อท้าทายแนวคิดดั้งเดิมเกี่ยวกับการไว้ทุกข์และความตาย โดยมักจะนำองค์ประกอบของวัฒนธรรมป๊อปหรือศิลปที่ไร้ค่ามารวมไว้ในงานของพวกเขา
2 การสำรวจอาณาจักรดิจิทัล: ด้วยการเพิ่มขึ้นของโซเชียลมีเดียและแพลตฟอร์มออนไลน์อื่นๆ ศิลปะหลังมรณกรรมมักจะมีส่วนร่วมกับอาณาจักรดิจิทัล โดยใช้พื้นที่เหล่านี้เพื่อสร้างรูปแบบใหม่ของการรำลึกถึงและการไว้ทุกข์
3 มุ่งเน้นไปที่การมีชีวิต: แม้ว่ามรณกรรมแบบดั้งเดิมจะมุ่งเน้นไปที่ผู้เสียชีวิตเป็นหลัก ศิลปะหลังข่าวมรณกรรมมักจะเปลี่ยนความสนใจไปที่คนเป็น โดยสำรวจผลกระทบทางอารมณ์และจิตใจของการสูญเสียต่อผู้ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง
4 การทดลองเกี่ยวกับรูปแบบและสื่อ: ศิลปินหลังมรณกรรมอาจใช้วัสดุและรูปแบบที่หลากหลาย ตั้งแต่ภาพวาดและประติมากรรมไปจนถึงการแสดงและวิดีโอ เพื่อสร้างผลงานที่ท้าทายแนวความคิดแบบดั้งเดิมว่ามรณกรรมควรมีลักษณะอย่างไร
5 การบรรจบกันกับรูปแบบศิลปะอื่นๆ: ศิลปะหลังมรณกรรมมักจะมาบรรจบกับศิลปะรูปแบบอื่นๆ เช่น ศิลปะการแสดง ศิลปะจัดวาง และศิลปะแนวความคิด เพื่อสร้างผลงานหลากหลายสาขาวิชาที่สำรวจความซับซ้อนของความตายและการไว้ทุกข์ ตัวอย่างของศิลปะหลังมรณกรรมได้แก่ :
1. "The Obituary Project" โดยศิลปินและนักเขียน Miranda July ซึ่งเชิญชวนให้ผู้คนเขียนข่าวมรณกรรมของตนเองและแบ่งปันทางออนไลน์
2 "Death Becomes Her" ผลงานการแสดงของศิลปิน Coco Fusco ที่สำรวจจุดตัดของความตาย เพศ และอัตลักษณ์
3 "The Mourning After" วิดีโอจัดวางโดยศิลปิน Catherine S. Lee ที่ใช้อารมณ์ขันและการประชดเพื่อสำรวจผลพวงทางอารมณ์ของการสูญเสีย
4 "The Memorial Project" โครงการศิลปะบนโซเชียลมีเดียโดยศิลปิน Jonah Samson ที่เชิญชวนผู้คนให้สร้างอนุสรณ์สถานแบบดิจิทัลเพื่อคนที่พวกเขารัก
5 "The Dead Are Not Dead" ผลงานของศิลปินและนักเขียน David Byrne ที่สำรวจแนวคิดเรื่องชีวิตหลังความตายผ่านดนตรี การเต้นรำ และทัศนศิลป์