ข้อดีและข้อเสียของการเลี้ยงตนเองในการปรับปรุงพันธุ์พืช
Selfed หมายถึงพืชที่ได้รับการผสมเกสรด้วยเกสรของมันเอง กล่าวอีกนัยหนึ่ง พืชที่เลี้ยงตัวเองได้คือพืชที่ได้รับการปฏิสนธิด้วยดอกไม้ของมันเอง แทนที่จะเป็นพืชเกสรของพืชอื่น สิ่งนี้สามารถเกิดขึ้นได้ตามธรรมชาติเมื่อพืชไม่ผลิตละอองเรณูที่มีชีวิตได้ หรือสามารถทำได้โดยเจตนาผ่านการฝึกฝนการผสมพันธุ์
การดูแลตัวเองสามารถเป็นประโยชน์ในการปรับปรุงพันธุ์พืชได้ด้วยเหตุผลหลายประการ:
1 ประชากรที่เป็นเนื้อเดียวกัน: การพึ่งพาตนเองทำให้แน่ใจได้ว่าลูกหลานทั้งหมดมีความเหมือนกันทางพันธุกรรม ซึ่งสามารถเป็นที่ต้องการสำหรับการใช้งานบางอย่างที่ความสม่ำเสมอเป็นสิ่งสำคัญ
2 โฮโมไซโกซิตี้ที่เพิ่มขึ้น: การเห็นตัวเองสามารถเพิ่มโฮโมไซโกซิตีของประชากร ซึ่งสามารถนำไปสู่ลักษณะที่สม่ำเสมอและคาดเดาได้มากขึ้น3 ความหดหู่ระหว่างการผสมพันธุ์ลดลง: การเห็นตัวเองสามารถช่วยลดผลกระทบด้านลบของภาวะซึมเศร้าระหว่างการผสมพันธุ์ ซึ่งสามารถเกิดขึ้นได้เมื่อบุคคลที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดถูกผสมพันธุ์เข้าด้วยกัน
4 การผสมพันธุ์แบบง่าย: การเลี้ยงตัวเองไม่จำเป็นต้องหาแมลงผสมเกสรที่เข้ากันได้ ทำให้การผสมพันธุ์ง่ายขึ้นและมีประสิทธิภาพมากขึ้น อย่างไรก็ตาม การเลี้ยงตัวเองอาจมีข้อเสียบางประการ เช่น ความหลากหลายทางพันธุกรรมลดลง และความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของภาวะซึมเศร้าระหว่างการผสมพันธุ์หากทำบ่อยเกินไป ดังนั้นการพิจารณาถึงประโยชน์และความเสี่ยงของการเลี้ยงตนเองอย่างรอบคอบจึงเป็นสิ่งสำคัญเมื่อใช้เทคนิคนี้ในการปรับปรุงพันธุ์พืช
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
