ความสำคัญของการทุจริตในพระคัมภีร์
ในบริบทของพระคัมภีร์ "เน่าเสียได้" หมายถึงสิ่งที่มีแนวโน้มที่จะเน่าเปื่อยหรือเน่าเสียได้ นอกจากนี้ยังหมายถึงบางสิ่งที่เสื่อมทรามทางศีลธรรมหรือชั่วร้ายอีกด้วย ใน 1 โครินธ์ 15:42-43 เปาโลเขียนว่า:
"การฟื้นคืนชีพของคนตายก็จะเป็นเช่นนั้น ร่างกายที่หว่านนั้นเน่าเปื่อยได้ และถูกทำให้เป็นขึ้นมาโดยไม่เน่าเปื่อย มันถูกหว่านอย่างไร้ศักดิ์ศรี ถูกทำให้เป็นขึ้นมาในรัศมี หว่านในความอ่อนแอ ถูกทำให้เป็นขึ้นมาด้วยฤทธิ์ หว่านลงเป็นกายธรรมดา ถูกทำให้เป็นขึ้นมาเป็นกายฝ่ายวิญญาณ” ในที่นี้ เปาโลเปรียบเทียบธรรมชาติที่เน่าเปื่อยของมนุษย์ ร่างกายอันมีสภาพอันรุ่งโรจน์อันไม่เน่าเปื่อยและเป็นกายแห่งการฟื้นคืนชีวิต พระองค์ทรงเน้นย้ำถึงความแตกต่างระหว่างธรรมชาติชั่วคราวที่เสื่อมสลายของร่างกายของเรากับธรรมชาติฝ่ายวิญญาณนิรันดร์ของร่างกายที่เป็นขึ้นจากตายของเรา
ใน 1 ทิโมธี 3:8 เปาโลเขียน:
"สังฆานุกรในทำนองเดียวกันจะต้องมีศักดิ์ศรี ไม่ใช่มีสองหน้า ไม่ได้รับ การดื่มสุราหรือการพนันมากเกินไป ไม่โลภเพื่อให้ได้มาซึ่งความลึกลับแห่งศรัทธาด้วยมโนธรรมที่ชัดเจน” ในที่นี้ เปาโลเตือนผู้ที่ “ตีสองหน้า” หรือ “เสื่อมทราม” โดยบอกเป็นนัยว่าบุคคลดังกล่าวไม่น่าเชื่อถือและขาดความซื่อสัตย์
ในทั้งสองกรณี แนวคิดเรื่องการทุจริตเชื่อมโยงกับแนวคิดเรื่องความเสื่อมโทรมและความเสื่อมทรามทางศีลธรรม โดยเน้นย้ำถึงความสำคัญของการดำเนินชีวิตด้วยความซื่อสัตย์และศีลธรรม
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
