ทำความเข้าใจกับการแปรสภาพของมอร์เรเนียน: คู่มือกระบวนการทางธรณีวิทยา
มอร์เรเนียนเป็นคำที่ใช้ในธรณีวิทยาเพื่ออธิบายประเภทของการเปลี่ยนแปลงการสัมผัสที่เกิดขึ้นเมื่อแมกมาหรือลาวาไหลมาสัมผัสกับหน่วยหินที่มีอยู่ก่อน สิ่งนี้อาจทำให้หินเปลี่ยนองค์ประกอบแร่ พื้นผิว และโครงสร้าง ส่งผลให้เกิดชุดคุณลักษณะที่โดดเด่นซึ่งเป็นการวินิจฉัยการแปรสภาพของมอร์เรเนียน คำว่า "มอร์เรเนียน" ได้รับการประกาศเกียรติคุณโดยนักธรณีวิทยาชาวสวิส ออกุสต์ มอร์เรน ในปี พ.ศ. 2415 ซึ่งเป็นคนแรกที่อธิบายลักษณะนี้ ของการแปรสภาพในเทือกเขาแอลป์ของสวิส มันถูกตั้งชื่อตามเขาเพื่อเป็นการยกย่องการมีส่วนร่วมของเขาในสาขาธรณีวิทยา โดยทั่วไปการแปรสภาพของมอร์เรเนียนเกิดขึ้นเมื่อแมกมาหรือลาวาไหลเข้าสู่กลุ่มหินที่มีอยู่แล้วและทำให้ร้อนขึ้น ส่งผลให้แร่ธาตุในหินมีการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบและ โครงสร้าง. ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดการก่อตัวของแร่ธาตุใหม่ เช่น แอมฟิโบล ไพรอกซีน และไบโอไทต์ ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของการแปรสภาพของมอร์เรเนียน ลักษณะเฉพาะของการแปรสภาพของมอร์เรเนียนอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับสภาวะเฉพาะของการไหลของแมกมาหรือลาวา แต่ลักษณะทั่วไปบางประการได้แก่ :
* การมีอยู่ของแอมฟิโบล ไพรอกซีน และแร่ธาตุไบโอไทต์ ซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของการแปรสภาพของมอร์เรเนียน
* การเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบแร่ของหิน ส่งผลให้เกิดมาฟิคมากขึ้น (อุดมด้วยธาตุเหล็ก) หรืออุลตร้ามาฟิก (อุดมด้วยธาตุเหล็กมาก) ) องค์ประกอบ
* การเปลี่ยนแปลงในพื้นผิวของหินจากเนื้อหยาบเป็นเนื้อละเอียด
* การมีอยู่ของ metasomatism ซึ่งเป็นกระบวนการแทนที่แร่ธาตุในหินด้วยแร่ธาตุใหม่ที่ก่อตัวเป็น อันเป็นผลจากการไหลของแมกมาหรือลาวา โดยรวมแล้ว การแปรสภาพของมอร์เรนเนียนเป็นกระบวนการสำคัญที่สามารถเกิดขึ้นเมื่อแมกมาหรือลาวาไหลเข้าสู่หน่วยหินที่มีอยู่ก่อนแล้ว และอาจส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญต่อองค์ประกอบแร่ พื้นผิว และโครงสร้างของ หิน
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
