ทำความเข้าใจกับการแยกตัวออก: ประเภท สาเหตุ และตัวเลือกการรักษา
Dissociative หมายถึงกลุ่มของสภาวะที่มีการตัดการเชื่อมต่อหรือการแยกระหว่างแง่มุมต่างๆ ของตนเอง เช่น ความคิด ความทรงจำ ความรู้สึก และประสบการณ์ การแยกตัวออกจากกันอาจเป็นการตอบสนองต่อบาดแผลทางจิตใจ ความเครียด หรือสถานการณ์ที่ท่วมท้นอื่นๆ และอาจอยู่ในรูปแบบที่แตกต่างกันมากมาย ตัวอย่างทั่วไปของเงื่อนไขการแยกตัว ได้แก่:
1 ความจำเสื่อมแบบทิฟ: นี่เป็นภาวะที่บุคคลประสบกับการสูญเสียความทรงจำเกี่ยวกับข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับตนเอง อดีต หรือประวัติส่วนตัวของตน
2 การทำให้บุคลิกภาพไร้ตัวตน: นี่คือความรู้สึกแยกตัวออกจากร่างกายของตนเองหรือตนเอง ราวกับว่าพวกเขากำลังสังเกตตนเองจากภายนอกร่างกายของตน3. การทำให้เป็นจริง: นี่เป็นความรู้สึกแยกตัวจากโลกรอบตัว ราวกับว่ามันไม่จริง
4 ความสับสนเกี่ยวกับอัตลักษณ์: นี่คือการขาดความชัดเจนเกี่ยวกับอัตลักษณ์ ค่านิยม หรือความเชื่อของตนเอง
5 การบิดเบือนเวลา: นี่คือการรับรู้เวลาที่บิดเบี้ยว เช่น ประสบกับเวลาที่ผ่านไปเร็วหรือช้ากว่าที่เป็นจริง Dissociative fugue: นี่คือการเดินทางออกจากบ้านหรือที่ทำงานอย่างกะทันหันและไม่คาดคิด มักมาพร้อมกับการสูญเสียความทรงจำในอดีตอย่างสิ้นเชิง และการสูญเสียตัวตนบางส่วนหรือทั้งหมด 7 ภาวะมึนงงแบบแยกส่วน: นี่คือสภาวะของการผ่อนคลายอย่างล้ำลึกและการเสนอแนะที่เพิ่มมากขึ้น ซึ่งมักใช้ในการบำบัดด้วยการสะกดจิต
8 ความผิดปกติของทิฟที่ไม่ได้ระบุไว้เป็นอย่างอื่น (DD-NOS): นี่เป็นการวินิจฉัยแบบตรวจจับทั้งหมดสำหรับอาการทิฟที่ไม่ตรงตามเกณฑ์สำหรับความผิดปกติของทิฟสังคมที่เฉพาะเจาะจงใดๆ สิ่งสำคัญที่ควรทราบก็คือ การแยกตัวออกจากกันอาจเป็นการตอบสนองตามปกติต่อบาดแผลทางจิตใจหรือความเครียด และ ไม่ได้หมายความว่ามีคนมีความผิดปกติทิฟเสมอไป อย่างไรก็ตาม หากอาการทิฟทำให้เกิดความทุกข์หรือความบกพร่องในชีวิตประจำวัน การขอความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญจากผู้ให้บริการด้านสุขภาพจิตอาจเป็นประโยชน์
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
