ทำความเข้าใจกับความไม่ฉลาด: ความจริงที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้
ความไม่ฉลาดเป็นคำที่ใช้ในปรัชญา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสาขาตรรกศาสตร์และรากฐานของคณิตศาสตร์ เพื่ออธิบายสถานการณ์ที่ข้อความหรือข้อเสนอไม่สามารถพิสูจน์หรือหักล้างได้ภายในระบบหรือกรอบการทำงานที่กำหนด กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันเป็นข้อความที่ไม่สามารถตัดสินใจได้หรือพิสูจน์ไม่ได้ แนวคิดเรื่องความไม่ฉลาดถูกนำมาใช้ครั้งแรกโดยนักปรัชญา Gottlob Frege ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และต่อมาได้รับการพัฒนาโดย Bertrand Russell และ Kurt Gödel ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 มักใช้เพื่ออธิบายข้อความที่เป็นจริงแต่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ในระบบใดระบบหนึ่ง เช่น ข้อความ "ประโยคนี้เป็นเท็จ"
ความไม่ฉลาดแตกต่างจากความเท็จ เนื่องจากข้อความที่เป็นเท็จสามารถพิสูจน์ได้ว่าเป็นเท็จเสมอ ในขณะที่ คำแถลงความไม่สมเหตุสมผลไม่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง ความไม่ฉลาดยังแตกต่างจากความไม่ชัดเจน ซึ่งหมายถึงข้อเท็จจริงที่ว่าข้อความอาจไม่สามารถพิสูจน์หรือหักล้างได้ภายในระบบที่กำหนด แต่ไม่จำเป็นต้องบอกเป็นนัยว่าข้อความนั้นเป็นจริงหรือเท็จ โดยสรุป ความไม่ฉลาดเป็นแนวคิดที่ใช้ในปรัชญาเพื่อ อธิบายข้อความที่เป็นจริงแต่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ภายในระบบหรือกรอบการทำงานเฉพาะ และแตกต่างจากข้อความเท็จและไม่สามารถตัดสินใจได้
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
