ทำความเข้าใจกับวัสดุกันสนิมและความสำคัญในการเลี้ยงผึ้ง
Stingproof หมายถึง วัสดุหรือสารที่ทนทานต่อการแทรกซึมของเหล็กใน เช่น ที่พบในผึ้ง ตัวต่อ และแตน เหล็กในเหล่านี้มีตะขอมีหนามติดไว้ซึ่งสามารถฉีดพิษเข้าสู่ผิวหนัง ทำให้เกิดความเจ็บปวดต่อยได้ วัสดุป้องกันเหล็กไนได้รับการออกแบบมาเพื่อป้องกันไม่ให้เหล็กในเจาะผิวหนัง จึงลดความเสี่ยงที่จะถูกต่อย วัสดุเหล่านี้มักใช้ในชุดป้องกัน เช่น ชุดเลี้ยงผึ้ง เพื่อปกป้องบุคคลที่ทำงานกับผึ้งหรือต้องสัมผัสกับอาณานิคมของผึ้ง
ตัวอย่างทั่วไปของวัสดุกันสนิมได้แก่:
1 ผ้าเนื้อหนา: วัสดุอย่างผ้าเดนิม ผ้าใบ และผ้าฝ้ายเนื้อหนาสามารถเป็นเกราะป้องกันเหล็กไนได้ 2. ตาข่าย: ตาข่ายแบบหลวมๆ สามารถป้องกันไม่ให้เหล็กไนทะลุผิวหนังได้ 3. ตะแกรงกรอง: ตะแกรงตะแกรงละเอียดสามารถป้องกันไม่ให้เหล็กไนทะลุผ่านได้
4 วัสดุอีลาสโตเมอร์: วัสดุยืดหยุ่น เช่น ยางและลาเท็กซ์สามารถยืดและเข้ากับผิวหนังได้ ให้ความกระชับพอดีเพื่อป้องกันไม่ให้เหล็กในทะลุทะลุ 5 ชุดกันกัด: ชุดพิเศษที่ทำจากวัสดุกันกัดมีไว้สำหรับคนเลี้ยงผึ้งและคนอื่นๆ ที่ทำงานกับผึ้ง ชุดเหล่านี้ครอบคลุมทั้งร่างกายและป้องกันการถูกเหล็กไน สิ่งสำคัญที่ควรทราบก็คือ แม้ว่าวัสดุที่กันการกัดกร่อนสามารถลดความเสี่ยงที่จะถูกต่อยได้ แต่ก็ไม่ได้ป้องกันการถูกต่อย ยังคงสามารถถูกต่อยได้หากเหล็กในสามารถทะลุผ่านวัสดุได้ หรือหากบุคคลนั้นสัมผัสกับเหล็กในจำนวนมากในคราวเดียว