ทำความเข้าใจกับอนาจาร: สัญญาณ อาการ และทางเลือกในการรักษา
โรคใคร่เด็กเป็นโรคทางจิตเวชที่มีลักษณะเฉพาะคือมีความต้องการทางเพศหรือพฤติกรรมทางเพศที่รุนแรงเกิดขึ้นอีก ซึ่งมุ่งเป้าไปที่เด็กก่อนวัยเจริญพันธุ์ที่ไม่ยินยอม โดยทั่วไปแล้วเด็กเหล่านี้มีอายุต่ำกว่า 13 ปีและยังไม่ได้รับการพัฒนาทางร่างกาย คนใคร่เด็กอาจชอบช่วงอายุที่เฉพาะเจาะจง เช่น เด็กเล็กหรือวัยรุ่นตอนต้น
โรคใคร่เด็กถือเป็นโรคพาราฟิลิก ซึ่งหมายความว่าเป็นภาวะที่ความเร้าอารมณ์และพฤติกรรมทางเพศของแต่ละคนมีศูนย์กลางอยู่ที่เรื่องทางเพศที่ไม่ปกติหรือผิดปกติ ความสนใจหรือการปฏิบัติ ตัวอย่างอื่นๆ ของความผิดปกติของกลุ่มพาราฟิลิก ได้แก่ การชอบแสดงออก การแอบดู และลัทธิไสยศาสตร์ สิ่งสำคัญที่ควรทราบคือ การล่วงละเมิดเด็กไม่เหมือนกับการล่วงละเมิดเด็ก การล่วงละเมิดเด็กเป็นการกระทำทางอาญาที่เกี่ยวข้องกับการทารุณกรรมทางร่างกายหรือการแสวงประโยชน์จากเด็กเพื่อจุดประสงค์ทางเพศ คนใคร่เด็กอาจไม่ได้มีส่วนร่วมในการล่วงละเมิดเด็กเสมอไป และไม่ใช่ทุกคนที่มีส่วนร่วมในการล่วงละเมิดเด็กจะเป็นคนใคร่เด็ก การวินิจฉัยโรคใคร่เด็กอาจเป็นเรื่องยากที่จะวินิจฉัย เนื่องจากมักเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมที่เป็นความลับและซ่อนเร้น อย่างไรก็ตาม สัญญาณที่พบบ่อยบางประการของการมีเพศสัมพันธ์กับเด็กอาจรวมถึง: ประวัติของการดึงดูดใจทางเพศต่อเด็ก
การมองหาสถานการณ์ที่พวกเขาสามารถอยู่ตามลำพังกับเด็กซ้ำแล้วซ้ำเล่า การมีสื่อลามกอนาจารของเด็กจำนวนมากหรือสื่อลามกอนาจารอื่น ๆ ที่มีเด็ก
การมีส่วนร่วมในพฤติกรรมทางเพศกับเด็ก ไม่ว่าจะทางออนไลน์หรือใน person
รู้สึกมีแรงดึงดูดทางเพศที่รุนแรงต่อเด็ก ซึ่งอาจมาพร้อมกับความรู้สึกผิดหรืออับอาย สิ่งสำคัญคือต้องสังเกตว่าไม่ใช่ทุกคนที่แสดงพฤติกรรมเหล่านี้จะเป็นพวกใคร่เด็ก บางคนอาจเข้าร่วมกิจกรรมเหล่านี้ด้วยเหตุผลอื่น เช่น ไม่ต้องการความใกล้ชิดหรือความสัมพันธ์ อย่างไรก็ตาม หากคุณสงสัยว่าคนที่คุณรู้จักอาจเป็นเฒ่าหัวงู สิ่งสำคัญคือต้องขอความช่วยเหลือจากผู้เชี่ยวชาญและรายงานพฤติกรรมที่น่าสงสัยต่อเจ้าหน้าที่ จิตบำบัดสามารถช่วยให้บุคคลที่เป็นโรคใคร่เด็กเข้าใจความรู้สึกและพฤติกรรมของตนเอง และพัฒนากลยุทธ์ในการจัดการความปรารถนาและหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่เป็นอันตราย อาจใช้ยา เช่น Selective serotonin reuptake inhibitors (SSRIs) เพื่อลดความรุนแรงของความต้องการทางเพศ และเพื่อจัดการกับอาการที่เกี่ยวข้อง เช่น ภาวะซึมเศร้าหรือวิตกกังวล สิ่งสำคัญที่ควรทราบก็คือ การรักษาโรคใคร่เด็กไม่ใช่วิธีรักษา และไม่ใช่ ประสบความสำเร็จเสมอ อย่างไรก็ตาม ด้วยการรักษาและการสนับสนุนที่เหมาะสม บุคคลที่เป็นโรคใคร่เด็กสามารถเรียนรู้ที่จะจัดการกับความปรารถนาของตนเอง และมีชีวิตที่สมบูรณ์โดยไม่เกี่ยวข้องกับการทำร้ายเด็ก
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
