ทำความเข้าใจกับอาหารที่กินไม่ได้: คู่มือการกินอย่างปลอดภัยและดีต่อสุขภาพ
การกินไม่ได้หมายถึงคุณภาพของรายการอาหารที่ทำให้ไม่สามารถรับประทานได้หรือยากเนื่องจากเนื้อสัมผัส รสชาติ หรือคุณสมบัติทางกายภาพอื่นๆ อาหารที่กินไม่ได้คืออาหารที่ไม่สามารถบริโภคได้เหมือนเดิม ไม่ว่าจะเป็นเพราะมันแข็งเกินไป ขมเกินไป ลื่นเกินไป หรือมีกลิ่นหรือรสชาติที่ไม่พึงประสงค์ ตัวอย่างของอาหารที่กินไม่ได้ ได้แก่:
1 เนื้อสัตว์ ไข่ และปลาดิบหรือปรุงไม่สุก: สิ่งเหล่านี้อาจมีแบคทีเรียที่เป็นอันตราย เช่น ซัลโมเนลลา และอี. โคไล ซึ่งอาจทำให้อาหารเป็นพิษได้ 2. อาหารที่หมดอายุหรือบูด: อาหารที่เลยวันหมดอายุหรือมีร่องรอยของเชื้อรา เมือก หรือมีกลิ่นที่มองเห็นได้ ไม่สามารถรับประทานได้อย่างปลอดภัยและอาจก่อให้เกิดการเจ็บป่วยจากอาหารได้ 3. ผักและผลไม้ดิบหรือสีเขียว: มีรสขมหรือกินยากเกินไป และอาจทำให้เกิดปัญหาทางเดินอาหารได้หากบริโภค
4 กระดูก เปลือกหอย และหลุม: เคี้ยวและกลืนได้ยาก และอาจทำให้สำลักหรือได้รับบาดเจ็บอื่นๆ ได้ 5. พืชและเห็ดมีพิษ: พืชและเห็ดบางชนิดมีสารประกอบที่เป็นพิษซึ่งอาจทำให้เจ็บป่วยหรือเสียชีวิตได้หากกินเข้าไป 6. สารก่อภูมิแพ้ในอาหาร: อาหารบางชนิด เช่น ถั่วลิสง ถั่วเปลือกแข็ง ปลา หอย นม ไข่ ข้าวสาลี และถั่วเหลือง อาจทำให้เกิดอาการแพ้อย่างรุนแรงในบางคนได้7. วัตถุเจือปนอาหารและสารกันบูด: สารให้ความหวานเทียม สารเพิ่มรสชาติ และสารกันบูดบางชนิดมีความเชื่อมโยงกับผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ต่อสุขภาพเมื่อบริโภคในปริมาณมากหรือเป็นระยะเวลานาน
เป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องตระหนักถึงความไม่สามารถบริโภคได้ของอาหารบางชนิด เพื่อหลีกเลี่ยงการบริโภคโดยไม่ตั้งใจและ เสี่ยงต่อการเจ็บป่วยจากอาหารหรืออาการแพ้ ตรวจสอบวันหมดอายุ เนื้อสัมผัส กลิ่น และรสชาติของอาหารทุกครั้งก่อนบริโภค เพื่อความปลอดภัยและความสามารถในการกินได้