ทำความเข้าใจกับ Bronchoblennorrhea: สาเหตุ อาการ และตัวเลือกการรักษา
โรคหลอดลมโป่งพองเป็นภาวะที่พบได้ยาก โดยมีอาการไอเรื้อรังและมีการผลิตเมือกมากเกินไปในทางเดินหายใจ ร่วมกับการอักเสบอย่างต่อเนื่องของหลอดลม (ทางเดินหายใจเล็ก) และการเปลี่ยนแปลงของเซลล์กุณโฑ (การเปลี่ยนแปลงของเซลล์ปกติเป็นเซลล์ที่ผิดปกติ) สาเหตุที่แท้จริงของโรคหลอดลมโป่งพองไม่เป็นที่เข้าใจกันดี แต่เชื่อกันว่าเกี่ยวข้องกับความไม่สมดุลในระบบภูมิคุ้มกัน และการตอบสนองต่อสิ่งกระตุ้นด้านสิ่งแวดล้อมที่มากเกินไป เช่น สารก่อภูมิแพ้หรือการติดเชื้อ ภาวะนี้พบได้บ่อยในผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย และมักเกิดกับผู้ใหญ่ในช่วงอายุ 40 และ 50 ปี
อาการของหลอดลมโป่งพองนอร์เรียอาจรวมถึง:
* อาการไอเรื้อรังซึ่งอาจเกิดขึ้นต่อเนื่องและรุนแรง
* มีการผลิตเมือกมากเกินไป ซึ่งอาจใส เป็นสีขาว หรือออกเหลือง มีสี * หายใจมีเสียงหวีดหรือหายใจถี่ * แน่นหน้าอกหรือไม่สบาย * เหนื่อยล้าหรือมีไข้ มักวินิจฉัยโรคหลอดลมโป่งพองได้ยาก เนื่องจากอาการอาจคล้ายคลึงกับอาการอื่น ๆ เช่น โรคหอบหืดหรือหลอดลมอักเสบเรื้อรัง ประวัติทางการแพทย์และการตรวจร่างกายอย่างละเอียด รวมถึงการทดสอบการทำงานของปอดและการศึกษาเกี่ยวกับภาพ เช่น การเอกซเรย์ทรวงอกหรือการสแกน CT อาจจำเป็นต้องแยกแยะเงื่อนไขอื่น ๆ และยืนยันการวินิจฉัย โรคหลอดลมโป่งพองไม่มีวิธีรักษา แต่การรักษาสามารถช่วยได้ จัดการอาการและชะลอการลุกลามของโรค ตัวเลือกการรักษาอาจรวมถึง:
* ยา เช่น ยาขยายหลอดลมแบบสูดดม คอร์ติโคสเตียรอยด์ และยาต้านโคลิเนอร์จิกเพื่อบรรเทาอาการไอและการอักเสบ
* กายภาพบำบัดทรวงอกเพื่อช่วยให้น้ำมูกคลายและระบายออกจากปอด
* การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต เช่น การหลีกเลี่ยงสิ่งกระตุ้น การออกกำลังกายเป็นประจำ และการจัดการความเครียด
* ในกรณีที่รุนแรง อาจจำเป็นต้องผ่าตัดเพื่อเอาสิ่งอุดตันออกหรือซ่อมแซมเนื้อเยื่อที่เสียหายในทางเดินหายใจ เป็นเรื่องสำคัญสำหรับบุคคลที่เป็นโรคหลอดลมโป่งพองจะต้องทำงานอย่างใกล้ชิดกับผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพเพื่อพัฒนาแผนการรักษาเฉพาะบุคคลและติดตามอาการของตนเองเป็นประจำเพื่อปรับการรักษาตามความจำเป็น . ด้วยการรักษาที่เหมาะสมและการจัดการตนเอง ผู้ที่เป็นโรคหลอดลมโป่งพองจำนวนมากสามารถจัดการกับอาการของตนเองและใช้ชีวิตอย่างกระตือรือร้นได้
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
