ทำความเข้าใจเกี่ยวกับ Postfixation ในภาษา

Postfixation เป็นกระบวนการที่มีการเพิ่มคำต่อท้ายหรือหน่วยคำอื่น ๆ ที่ส่วนท้ายของคำหลังจากที่รูปแบบฐานได้รับการเปลี่ยนแล้ว สามารถดูได้ในภาษาที่ใช้ระบบคำต่อท้ายเพื่อระบุฟังก์ชันทางไวยากรณ์ เช่น ภาษาญี่ปุ่นหรืออารบิก ในภาษาเหล่านี้ คำต่อท้ายจะถูกเพิ่มต่อท้ายคำเพื่อระบุฟังก์ชันทางไวยากรณ์ของคำ เช่น กาล กรณี หรือตัวเลข

ตัวอย่างเช่น ในภาษาญี่ปุ่น คำกริยา "กิน" จะถูกผันด้วยคำต่อท้ายที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับ ตึงเครียดและบุคคลที่กระทำการนั้น รูปแบบพื้นฐานของคำกริยาคือ "takeru" แต่สามารถผันเป็น "takereba" (ฉันกิน), "takero" (คุณกิน) หรือ "taketa" (เขา/เธอ/มันกิน) ในกรณีนี้ คำต่อท้าย "-ba", "-ro" และ "-ta" จะถูกเพิ่มที่ส่วนท้ายของรูปแบบฐานเพื่อระบุกาลและบุคคลที่กระทำการกระทำ

การตรึงภายหลังแตกต่างจากสัณฐานวิทยาของการผันคำอื่นๆ เช่น คำนำหน้า หรือ คำต่อท้าย โดยที่หน่วยคำจะถูกเพิ่มที่จุดเริ่มต้นหรือตรงกลางของคำ ตามลำดับ Postfixation มักใช้ในภาษาที่มีระบบการผันไวยากรณ์ที่ซับซ้อน และสามารถใช้เพื่อระบุฟังก์ชันทางไวยากรณ์ที่หลากหลาย รวมถึงกาล กรณี ตัวเลข และเพศ