ประวัติและความสำคัญของตึกระฟ้า

ตึกระฟ้าเป็นอาคารที่สูงมาก โดยทั่วไปกำหนดให้เป็นอาคารที่มีความสูงเกิน 100 เมตร (328 ฟุต) โดยทั่วไปตึกระฟ้าจะพบได้ในเขตเมืองและใช้เพื่อวัตถุประสงค์ที่หลากหลาย เช่น พื้นที่สำนักงาน หน่วยที่พักอาศัย และร้านค้าปลีก มักได้รับการออกแบบให้สะดุดตาและให้พื้นที่ใช้สอยสูงสุดภายในขอบเขตที่จำกัด คำว่า "ตึกระฟ้า" ถูกใช้ครั้งแรกในปลายศตวรรษที่ 19 เพื่ออธิบายอาคารสูงที่ดูเหมือนจะแหวกท้องฟ้า ตึกระฟ้าแห่งแรกถูกสร้างขึ้นในสหรัฐอเมริกาในช่วงปลายทศวรรษที่ 1800 และต้นทศวรรษที่ 1900 และส่วนใหญ่สร้างจากเหล็กและอิฐ ในปัจจุบัน ตึกระฟ้าสามารถพบได้ทั่วโลก และมักถือว่าเป็นสัญลักษณ์ของความทันสมัยและอำนาจทางเศรษฐกิจ

ตึกระฟ้าที่สูงที่สุดในโลกได้แก่:

* Burj Khalifa, ดูไบ (828 เมตร/2,722 ฟุต)
* Shanghai Tower, Shanghai (632 เมตร/2,073 ฟุต)
* หอนาฬิกา Abraj Al-Bait, เมกกะ (601 เมตร/1,972 ฟุต)
* One World Trade Center, นิวยอร์กซิตี้ (541 เมตร/1,776 ฟุต)
* ไทเป 101, ไทเป (508 เมตร) /1,667 ฟุต)

ตึกระฟ้ามักได้รับการออกแบบให้ประหยัดพลังงานและรวมเอาคุณลักษณะที่ยั่งยืน เช่น หลังคาสีเขียว กังหันลม และแผงโซลาร์เซลล์ นอกจากนี้ยังสามารถใช้เพื่อวัตถุประสงค์ที่หลากหลาย นอกเหนือจากพื้นที่สำนักงานและที่พักอาศัย เช่น หอสังเกตการณ์ พิพิธภัณฑ์ และสตูดิโอกระจายเสียง