เผยให้เห็นความสำคัญของราหับในประเพณีของชาวยิว
ราหับเป็นคำที่ใช้ในพระคัมภีร์เพื่ออ้างถึงท้องฟ้าหรือสวรรค์ มาจากคำภาษาฮีบรู "racha" ซึ่งแปลว่า "กว้างขวาง" หรือ "กว้าง" ในภาษาพระคัมภีร์ ราหับมักถูกใช้เพื่อบรรยายถึงท้องฟ้าอันกว้างใหญ่และอาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่นอกเหนือความเข้าใจของมนุษย์ ตัวอย่างเช่น ในหนังสือโยบ ราหับถูกอธิบายว่าเป็น "ขอบเขต" หรือ "ขีดจำกัด" ที่แยกแผ่นดินโลกออกจากอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ (โยบ 26:5-6) ในทำนองเดียวกัน ในหนังสือสดุดี ราหับใช้เพื่อบรรยายถึงฤทธานุภาพและความยิ่งใหญ่ของพระเจ้า ผู้ซึ่งกล่าวกันว่า "ประทับเหนือผืนน้ำ" (สดุดี 104:2-3)
นอกเหนือจากการใช้ในพระคัมภีร์แล้ว คำว่าราหับยังถูกนำมาใช้ในเวทย์มนต์ของชาวยิวเพื่ออ้างถึงอาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่นอกเหนือความเข้าใจของมนุษย์ ในบริบทนี้ ราหับมักจะเกี่ยวข้องกับแนวคิดเรื่อง "ซีซิมซุม" หรือการถอนตัวจากพระเจ้า ซึ่งกล่าวกันว่าได้สร้างพื้นที่สำหรับการสร้างสรรค์ให้ปรากฏออกมา
โดยรวมแล้ว คำว่า ราหับ เป็นคำที่อุดมสมบูรณ์และซับซ้อนซึ่งถูกนำมาใช้ ในรูปแบบต่างๆ ตลอดประเพณีของชาวยิว ไม่ว่าจะใช้เพื่ออธิบายท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ฤทธิ์เดชและความสง่างามของพระเจ้า หรืออาณาจักรอันศักดิ์สิทธิ์ที่เกินกว่าความเข้าใจของมนุษย์ ราหับทำหน้าที่เป็นเครื่องเตือนใจถึงธรรมชาติอันน่าเกรงขามของพระเจ้าและขอบเขตของความเข้าใจของมนุษย์
ฉันชอบวิดีโอนี้
ฉันไม่ชอบวิดีโอนี้
รายงานข้อผิดพลาดของเนื้อหา
share
