ไวยากรณ์ในภาษาศาสตร์คืออะไร?

ไวยากรณ์เป็นคำที่ใช้ในภาษาศาสตร์เพื่ออธิบายว่าประโยคหรือวลีเป็นไปตามกฎของไวยากรณ์หรือไม่ กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันหมายถึงว่าประโยคหรือวลีใดประโยคหนึ่งมีความถูกต้องทางไวยากรณ์หรือไม่

มีปัจจัยหลายประการที่ส่งผลต่อไวยากรณ์ของประโยค รวมถึง:

1 ลำดับคำ: ลำดับของคำในประโยคอาจส่งผลต่อไวยากรณ์ของประโยค ตัวอย่างเช่น ในภาษาอังกฤษ ประธานมักจะอยู่หน้าคำกริยา.
2 กาลและแง่มุม: กาลและลักษณะของประโยคอาจส่งผลต่อไวยากรณ์ของประโยคด้วย ตัวอย่างเช่น การใช้กาลหรือแง่มุมที่ไม่ถูกต้องอาจทำให้ประโยคฟังดูไม่มีหลักไวยากรณ์
3 ข้อตกลง: ข้อตกลงระหว่างคำในประโยคอาจส่งผลต่อไวยากรณ์ของประโยคด้วย ตัวอย่างเช่น ถ้าคำนามเอกพจน์จับคู่กับกริยาพหูพจน์ ประโยคนั้นอาจฟังดูไม่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์
4 รูปแบบคำ: รูปแบบของคำแต่ละคำอาจส่งผลต่อไวยากรณ์ของประโยคด้วย ตัวอย่างเช่น การใช้รูปแบบคำที่ไม่ถูกต้อง (เช่น การใช้ "dog" แทน "dogs") อาจทำให้ประโยคฟังดูไม่ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์
5 โครงสร้างประโยค: โครงสร้างโดยรวมของประโยคอาจส่งผลต่อไวยากรณ์ของประโยคด้วย ตัวอย่างเช่น การใช้ประโยคต่อเนื่องหรือประโยคที่ยาวและซับซ้อนเกินไปอาจทำให้ฟังดูไม่มีหลักไวยากรณ์ โดยทั่วไป ไวยากรณ์ถูกกำหนดโดยกฎของภาษาที่พูดหรือเขียน กฎเหล่านี้ควบคุมวิธีการใช้คำเพื่อสร้างประโยค และช่วยให้แน่ใจว่าการสื่อสารมีความชัดเจนและมีประสิทธิภาพ